Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Βραβείον!
Απο τον καινούργιο μας φίλοRock N Rolla.
Βραβείο 2o!
Απο τον Rock N Rolla και πάλι!
Απο τον καινούργιο μας φίλοRock N Rolla.
Απο τον Rock N Rolla και πάλι!
Απο τον καινούργιο μας φίλοRock N Rolla.
Απο τον Rock N Rolla και πάλι!
1 σχόλιο:
Λοιπόν Κωνσταντίνα, θά σοῦ πῶ κάτι πού θά ἐκπλαγῆς σφόδρα!
Ξέρεις, εἶχα μιά μεγάλη ἀδυναμία, πού πραγματικά χρειάστηκε νά κάνω τήν καρδιά μου πέτρα γιά νά τήν ἀφήσω πίσω μου: τήν κιθάρα, τήν κιθάρα μου, μία πανέμορφη Gibson SG Standard '92, κατασκουροκόκκινη βυσσινιά, μέ ἦχο ἀπαλώτερο βελούδου καί ἀγριώτερο τίγρεως!
Καί δέν τήν εἶχα ἁπλῶς! Ἔπαιζα! καί τί ἔπαιζα!... Ὄλοι μά ὅλοι (καί ἀτζέντηδες τῆς Σόνυ Μιούζικ) προἔβλεπαν ἕνα λαμπρό ρόκ μέλλον! Πλήν, τούς ἄφησα ὅλους σύξυλους (καί δέν τό μετάνοιωσα, τίμια στό λέω).
Ἀνάμεσα στίς ἐπιρροές καί συχνές ἀναφορές μου ἦταν οἱ Floyd. Τόν Γκίλμουρ, τόν εἶχα σπουδάσει! Λοιπόν θά σοῦ πῶ ἕνα μυστικό (μουσικό μυστικό): ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶχε μιά ὅλως ἰδιαίτερη προτίμηση σέ ἕνα συγκεκριμένο ἀκκόρντο: τό Σόλ ματζόρε. Ποτέ μου δέν εἶχα ἄλλοτε ἀκούσει κάποιον νά ἐκφράζεται τόσο πλούσια πάνω σέ αὐτό τό (ὄντως ὄμορφο) ἀκκόρντο. Πάρε γιά παράδειγμα τό "Mother" ὅπου πραγματικά δίνει ρεσιτάλ πάνω σέ ἕνα καί μόνο ἀκκόρντο!! Ἤ τό "Wish you were here" , τό "Time" καί τό πανέμορφο "Great gig in the sky"... Ὁ Γκίλμουρ... μεγάλος μουσικός! Ὀ Μπάρετ, ἀπ' τήν ἄλλη, ἦταν τό κλασικό παλιόπαιδο τῆς ροκ. Στό "Shine on you crazy diamond" αὐτή τήν "ραψωδία πάνω στόν πάγο", ὅπως τήν ὀνόμαζα τότε, ἐκείνα τά πολύ μακρυνά (ψυχικά μακρυνά) χρόνια, γίνονται ἀναφορές στίς ἀστραφτερά τρελλές του ἱκανότητες. Ὥσπου ἀνακάλυψα τό "Welcome to the machine"... Γνήσιο βιογραφικό τοῦ Μπάρετ, γραμμένο ἀπ' τά φιλαράκια του... Ὁ -σχεδόν ὑπαρξιστής- Γουώτερς, αὐτός ὁ ποιητικός χείμαρρος, δίνει μία νατουράλ περιγραφή, πού σέ κάνει νά ἀνατριχιάζης σύγκορμος! Τά κίμπορντς τοῦ Ράιτ ἐξασφαλίζουν ἕνα ἀτελείωτο ψυχεδελικό τρίπ, ἐνῶ ἡ προτίμηση τοῦ Γκίλμουρ στό Σόλ ματζόρε, παίρνει φρενιτιώδη μορφή στήν μινόρε παραλλάγή του: Μί μπάσο, πού τσακίζει κόκκαλα (σάν ὄντως κυμαδομηχανή!).
Τό ἄκουγα στήν διαπασσών ξανά καί ξανά (κάποτε 30! φορές συνέχεια) καί ἔβλεπα τήν ζωή μου νά ξετυλίγεται σάν σιδηρόδρομος μέσα σέ ἕνα τενεκεδένιο τοῦνελ. Ἀναλογιζόμουνα, τί ἄραγε εἴδους μηχανή εἶχα προκατασκευάσει γιά τόν ἑαυτό μου, μέ τήν ρητή ἐντολή νά μέ λιώση συστηματικά, μέχρι τήν τελευταία ἀνθρώπινη ἱκμάδα... Τελικά, ξέρεις κάτι;; Οἱ Floyd παίξανε μεγάλο ρόλο στήν ἀπόφασή μου νά γίνω Μοναχός... (κάποτε, εἶχα πεῖ ἀπό ραδιοφώνου -καλεσμένος τοῦ ΡΟΔΟΝ FM- ὅτι χρεωστῶ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στόν Γκίλμουρ· ὅλοι τότε νόμισαν ὅτι τό εἶπα γιά τό μουσικό του τάλαντο. Κανείς δέν ὑπολόγισε ὅτι ἀπό ἐκεῖνες τίς στιγμές εἶχε ἀρχίσει νά διαμορφώνεται ὁ πραγματικός μου προορισμός... Ὅσο γιά τήν κιθάρα μου; τήν μέρα πού ἔφευγα, ἄφησα ἔντολή στόν μικρότερο ἀδελφό μου -πού θαύμαζε ἀκράτητα τίς μουσικές μου ἐπιδόσεις- νά τήν πουλήση στόν πρῶτο τυχόντα, γιά νά μήν γίνη αἰτία ἡ ἀνάμνησή της νά μετανιώσω στήν ἀπόφασή μου... Δέν μετάνιωσα ποτέ... Καί σήμερα δέν ἀκούω κανέναν ἦχο κυμαδομηχανῆς...)
Δημοσίευση σχολίου